Brand, zilt

Dinsdag en woensdag ben ik kwijt, het grote vergeten, is begonnen.

Donderdag op naar de dokter neuroloog. Huilen ik kon , het net tegenhouden, ma femme nest pas. Ik ben niet eerlijk, maar liegen is mij vreemd. Liegen is als tranen krijgen, vanzelf de vrijloop het verdriet.

Wat is verdriet het is geen vijand, noch een vriend. Het doodvonnis is gegeven, dat is waar het, einde begonnen is, pijn is pijn, wat je verliest ben je altijd kwijt.

Gaat het wel snel genoeg. Ben bang van niet, liegen is vals, de waarheid is geen optie!

Vandaag gebeld door het expertise Centrum euthanasie, volgende week vrijdag mijn eerste gesprek.

De ballotage commissie beslist en ik ga ze overtuigen.